Een paar jaar geleden, toen mijnheer. S. nog op straat leefde, werd zijn geliefde hond Max gestolen. Het was een echte klap voor hem. Een paar weken later hielpen we hem te verhuizen naar zijn nieuwe appartement, zodat hij een nieuw leven kon beginnen.

Sindsdien bezoeken we hem elke week om zijn dromen en zijn huidige en toekomstige plannen te bespreken. En plannen, daar zit de man vol mee. Zijn grootste droom, die hem het meest na aan het hart ligt, is terug een hond te hebben.

Maar zodra we aanbieden om met hem naar een dierenasiel te gaan, wordt de emotie zo intens, en zo moeilijk te beheersen, dat mijnheer S. dichtklapt. Hij is er gewoon nog niet klaar voor.

Dus we blijven er met hem over praten. Op een dag, wie weet, over een week, een maand of een jaar, zal de tijd komen, en zal mijnheer S. zijn vierpotige metgezel vinden.

 

(*) We stellen alles in het werk om de privacy van onze patiënten te beschermen en ons beroepsgeheim te respecteren. Toch willen we getuigen hoe onze patiënten moeten overleven en hoe we samen aan hun re-integratie werken. Daarom zijn namen van personen en plaatsen weggelaten of veranderd en reële situaties in een andere context geplaatst. Er is geen rechtstreeks verband tussen de mensen op de foto’s en het hier bovenstaande verhaal.

Ons werk raakt je ? Je wil ons graag helpen?

© P-Y Jortay - Straatverplegers 2020