Een dakloze persoon van de straat te halen en permanent te huisvesten vergt volharding en doorzettingsvermogen. In dat proces zijn ontspannen en behagelijke momenten net zo belangrijk als de medisch-sociale begeleiding. Dan kunnen we met onze patiënten hun eigen vaardigheden identificeren en gebruiken voor hun duurzame herintegratie.
Allereerst: een band scheppen
De teams van Straatverplegers leggen soms, ongeacht de weersomstandigheden, tot 10 km af om onze dakloze patiënten op te sporen. Daarna komt het erop aan contact te leggen en een band te scheppen.
“Ondanks de mogelijkheden die we bieden, moeten we allerlei hindernissen als wantrouwen, afwijzing en ontkenning overwinnen. Het kan een heel jaar duren voordat iemand bereid is om zelfs maar een douche te nemen!”, aldus Pierre Ryckmans, medisch coördinator van Straatverplegers.
Vaardigheden : een sleutelelement in ons dagelijkse werk
Naast ons medisch-sociale werk besteden we veel energie om de individuele vaardigheden van iedere persoon te identificeren en te mobiliseren.
Pierre : « "We proberen te begrijpen wat onze patiënten graag eten, waar ze graag naar luisteren en kijken, en wat ze deden voordat ze op straat belandden. We vragen ons af wat hun professionele ervaringen zijn en verkennen hun familienetwerk. Alles wat we zo ontdekken beschouwen we als een onschatbare hulpbron waaruit we kunnen putten om van die personen weer volwaardige mensen te maken. Daarmee tonen we ook aan dat ze veel meer ze veel meer zijn dan de som van hun problemen”. »
De teams gebruiken die informatie ook om een positieve relatie met onze patiënten op te bouwen. “Door ons te concentreren op hun voorkeuren, kunnen we hun aangename momenten verschaffen, zoals een lekkere maaltijd of een bezoek aan een plaats waaraan ze gehecht zijn. Dat kan hun motivatie stimuleren en tegelijkertijd de band verstevigen.”
Het lukt - met geduld en volharding
Naarmate de tijd verstrijkt lukt het gelukkig om vooruitgang te boeken en situaties te deblokkeren. “De mensen beginnen ons te vertrouwen, zich open te stellen, hun emoties te beheersen, stappen te ondernemen en weer aan te knopen bij verloren gewaande aspecten van hun leven”, aldus Pierre.
Zonder woning geen duurzame herintegratie.
Niets werkt beter dan een eigen “thuis” om onze patiënten te helpen hun vaardigheden te mobiliseren en zich opnieuw in de maatschappij te integreren. De woning wordt dan een op zichzelf staande hulpbron.
Pierre: “Als je op straat leeft, is uitzicht op een woning een onschatbare bron van motivatie, zelfs al gaat dat niet altijd zonder stress. Eenvoudig opnieuw een woning betrekken kan iemand veranderen, bijvoorbeeld door te besluiten om met alcohol en drugs te stoppen.”