Deze meneer leeft op straat en heeft een heel coole band met mijn hond Frida, en ik kan zien dat hij zelfs de neiging heeft op haar te wachten. De laatste keer bereidde hij speciaal voor haar een tupperware met kroketten. Om dit te doen, vroeg hij een vriend, die een hond heeft, om hem er een paar te geven.

Hij is een Poolse man van in de vijftig. Wij volgen hem al ongeveer een jaar op straat, hoewel zijn situatie nauwelijks een uitweg biedt omdat hij geen papieren heeft.

Zijn connectie met Frida is verbluffend! Hij identificeert haar echt met Straatverplegers. Ze geeft onze ontmoetingen een heel bijzondere dimensie, anders dan de gebruikelijke medisch-sociale follow-up.

Haar aanwezigheid creëert momenten waarin we over iets anders kunnen praten. Meneer bijvoorbeeld, heeft nogal depressieve neigingen. Frida helpt een vertrouwensband te creëren. Dat is essentieel om het gesprek een zekere diepte te geven.

Hij had vroeger jarenlang een Maltezer. Hij zou graag een nieuwe hond willen hebben, maar is niet fit genoeg om ervoor te zorgen, ermee te wandelen, de verantwoordelijkheid op zich te nemen. Maar Frida roept herinneringen op.

Met Frida erbij luistert hij veel meer en kunnen we hem vragen stellen over zijn depressies om hem beter te helpen, zelfs als hij er niet om vraagt en doet alsof hij alles onder controle heeft.

Frida helpt ook het negatieve beeld van de psycholoog te doorbreken. Hierdoor zullen we proberen hem voor een psychologische follow-up naar een medisch tehuis te brengen.

We hopen dat hij ondanks zijn leeftijd en zijn erg zwakke gezondheid door middel van werk opnieuw geïntegreerd kan worden. Hij is nog steeds slim en vindingrijk en heeft altijd een speld in zijn jasje voor het geval er iets gerepareerd moet worden.

Sarah, psycholoog in de Straatafdeling

Meer weten over dierenbemiddeling?

--

(*) We stellen alles in het werk om het privéleven van onze patiënten en ons beroepsgeheim te respecteren. Maar we willen toch laten zien hoe ze moeten overleven en hoe we samen aan hun herintegratie werken. Daarom verwijderen of veranderen we opzettelijk namen van plaatsen en personen - en geven we belevenissen een andere context. Tussen de foto’s en de verhalen bestaat geen enkele directe band.