Mevrouw H. begeleiden naar het einde van haar leven is veel meer dan een simpele opdracht. Het is een complexe reis, een uitdaging, een test voor het medeleven en de menselijke wil van ons team. Mevrouw H. heeft beproevingen doorgemaakt die maar weinigen van ons kunnen begrijpen: leven op straat, worstelen met drugsmisbruik en gezondheidsproblemen, iedere dag opnieuw.
Als ik gevraagd word haar te begeleiden, besef ik hoe zwaar dat in de realiteit zal zijn. Haar leven van extreme onzekerheid heeft diepe sporen nagelaten, maar dat is niet alles. Mevrouw H. is veel meer dan een voormalige dakloze, veel meer dan iemand die worstelt met verslavingen en psychische stoornissen. Ze is een ziel, een persoonlijkheid met haar geschiedenis, haar pijn en haar menselijkheid.
De weg om haar naar het einde van haar leven te begeleiden, is geplaveid met hindernissen die vaak onoverkomelijk lijken. Medische middelen zijn schaars, instellingen zijn soms ongevoelig voor de realiteit van haar leven. Gelukkig waren sommigen wel voor haar beschikbaar en deden hun werk.
Maar belangrijker dan deze obstakels: het gaat om Mevrouw H., met haar verlegen glimlach en verdrongen herinneringen. In sommige gesprekken laat ze haar angsten en hoop doorschijnen. Haar kwetsbaarheid uit zich in zulke momenten in alle hevigheid. Haar voortdurende intense strijd tegen diabetes heeft sporen op haar lichaam en geest nagelaten. Elke dag opnieuw was deze ziekte een strijd om te overleven en voor het behoud van haar waardigheid.
Om Mevrouw H. te begeleiden moeten we ons goed van die strijd bewust zijn en proberen haar in haar laatste momenten wat troost te brengen. We moeten haar het gevoel van veiligheid en respect geven dat ze zo verdient. Haar psychiatrische problemen maken de begeleiding een stuk ingewikkelder. Haar crises, soms verkeerd begrepen, wijzen er ons weer op hoe kwetsbaar haar mentale toestand is.
Maar achter alle momenten vol verwarring zit de vrouw die ze werkelijk is, vriendelijk en soms met heel heldere momenten waarin de diepte van haar ziel, haar persoonlijkheid zich op ontroerende wijze openbaart. Zo kan Mevrouw H., ondanks alle moeilijkheden, licht brengen in onze donkerste dagen. In de kleine overwinningen, de momenten van echte verbondenheid, zien we de gloed van haar humaniteit. En uit haar weerbaarheid in tegenspoed blijkt hoe sterk ze is.
Mevrouw H. naar het einde van haar leven begeleiden is ondanks alle uitdagingen een eer. We moeten daarbij altijd het belang van menselijke waardigheid voorop stellen, wat voor leven iemand ook heeft gehad. En altijd verder kijken dan uiterlijkheden, de waarde van elk individu herkennen, nederigheid en respect bieden aan hen die er het meest behoefte aan hebben.
Mevrouw H. begint haar laatste gevecht in een aangepaste instelling - en ze kan iedere dag rekenen op de begeleiding door ons team.
Wat een gevecht, mevrouw H…!
Ik ben er trots op deel uit te maken van uw begeleidingsteam.
Wil jij bijdragen tot een verandering?
--
(*) We stellen alles in het werk om het privéleven van onze patiënten en ons beroepsgeheim te respecteren. Maar we willen toch laten zien hoe ze moeten overleven en hoe we samen aan hun herintegratie werken. Daarom verwijderen of veranderen we opzettelijk namen van plaatsen en personen - en geven we belevenissen een andere context. Tussen de foto’s en de verhalen bestaat geen enkele directe band.