Deze zin wordt trots uitgesproken door een van onze patiënten wanneer hij een omweg maakt om wat afval in de dichtstbijzijnde afvalbak te gooien. Het is een alledaags gebaar, maar het betekent veel...
Meneer G. heeft een moeilijk leven gehad. Sinds zijn kindertijd heeft hij te maken gehad met geweld, instabiliteit en emotionele onzekerheid.
Toen we hem voor het eerst ontmoetten, leefde hij al enkele jaren op straat. We zagen zijn broze geestelijke gezondheid, zijn lichamelijke toestand die alsmaar verslechterde en zijn gevecht met de neerwaartse spiraal van verslavingen. Hij was een van die mensen die niet leven maar overleven, in omstandigheden die zo moeilijk zijn dat ze onmogelijk te overkomen lijken. We zagen hem in alle mogelijke staten: te koud, te warm, te hongerig, te alleen, in psychische decompensatie, in nood. Zelden gezond.
Het werk met hem was enorm
Proberen zijn gevoel van eigenwaarde te herstellen, hem zijn kracht en menselijkheid terug te geven, terwijl we tegelijkertijd dingen deden die op dat moment bijkomstig leken omdat zijn realiteit zo hard was: hem kleren brengen, zijn wonden verzorgen, hem meenemen om te douchen of hem iets te eten aanbieden.... Dan konden we hem beetje bij beetje helpen om verder te gaan met iets anders. Meer dan eens vreesden we voor zijn leven. Meer dan eens hadden we het gevoel dat we helemaal opnieuw moesten beginnen. Maar ondanks de gelatenheid om hem heen, zijn we nooit gestopt in hem te geloven. En we hadden gelijk!
Vandaag heeft meneer G. onderdak
Sinds al anderhalf jaar in een psychiatrische instelling. Hij is gezond, is aangekomen en ontdekt nieuwe capaciteiten. We blijven hem regelmatig zien en steunen hem in zijn herstel, wetende dat er goed voor hem gezorgd wordt. We helpen hem ook het contact met zijn zoon te herstellen, voor wie hij graag meer aanwezig had willen zijn. "Heb je ‘t gezien? Nu ga ik naar de vuilnisbak en niet in de vuilnisbak". Deze zin, waar ik eerst moest om glimlachen, blijkt me uiteindelijk erg dierbaar: het betekent dat Meneer G. zich bewust is van de vooruitgang die hij heeft geboekt, dat hij vertrouwen heeft gekregen in zijn capaciteiten, dat hij een gevoel van waardigheid heeft herwonnen, en door trots te zijn dat hij dit met ons deelt, geeft hij betekenis aan de band die we hebben gecreëerd.
Doriane, sociaal assistante