Het begon allemaal toen we meneer B.* op straat volgden, bijna 4 jaar geleden, en hem vervolgens voor het eerst aan een appartement konden helpen. Helaas eindigde de huurovereenkomst in moeilijke omstandigheden. Deze periode, die de heer B. omschrijft als "de ergste van zijn leven", was een keerpunt. Nu ziet hij zijn verhuizing naar een rustige buurt als een tweede kans en neemt hij verschillende initiatieven om te voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalt.
Momenteel profiteert meneer B. van wekelijkse huishoudelijke hulp en thuisondersteuning. Hij heeft het initiatief genomen om zich aan zijn buren voor te stellen en aarzelt niet om bij mogelijke spanningen een beroep te doen op buurtbemiddelaars, om goede relaties te onderhouden. Ook raadpleegde hij een nieuwe huisarts, om oude wijken die hij liever vermijdt, op afstand te houden.
Daarnaast laat hij zich een nieuw kunstgebit aanmeten, zodat hij binnenkort weer breed kan lachen. Hoewel hij nog steeds ondersteuning van Straatverplegers nodig heeft voor eventuele procedures, is hij steeds autonomer.
Daarnaast heeft meneer B. weer contact met zijn moeder. Hij bouwt geleidelijk een vertrouwensband op en kijkt ernaar uit om haar weer te zien. Hij wil zich ook als vrijwilliger inzetten bij een vereniging en is klaar om te gaan stemmen bij de verkiezingen op 13 oktober.
Op een bepaald moment in zijn leven had hij intensieve ondersteuning nodig, aangepast aan zijn behoeften, maar tegenwoordig heeft hij meer vertrouwen in zichzelf en zijn capaciteiten, en zet hij zich actief in om zijn ambities te verwezenlijken.
We zijn blij om te zien dat onze samenwerking met hem geleidelijk is veranderd in eenvoudige gesprekken onder het genot van een kopje koffie, waar we met hem bijpraten. Het is altijd geruststellend om te zien dat een patiënt minder werk nodig heeft!
Verhaal van Séverine, sociaal werker
Geraakt door dit verhaal?
--
(*) We stellen alles in het werk om het privéleven van onze patiënten en ons beroepsgeheim te respecteren. Maar we willen toch laten zien hoe ze moeten overleven en hoe we samen aan hun herintegratie werken. Daarom verwijderen of veranderen we opzettelijk namen van plaatsen en personen - en geven we belevenissen een andere context. Tussen de foto’s en de verhalen bestaat geen enkele directe band.